• Haarfijn waarnemingen kunnen onderscheiden, verbinden en omschrijven.
• Concrete waarnemingen snel en vlot kunnen verbinden met abstracte concepten en andersom
• Nieuwe concepten kunnen en durven creëren.
• Zelfstandig kunnen denken, zich kunnen inleven in andere levende wezen en hier ook tegelijkertijd zelfstandig over kunnen nadenken (Kant).
• In zijn reflectie over de werkelijkheid en de anderen ook in staat zijn om tegelijk over zichzelf te reflecteren.
• De complexiteit van de werkelijkheid aanvoelen, doorgronden en ze in eenvoudige termen kunnen verwoorden.

1. Waarom wil een onderzoeker (onderzoeksbureau) alleen maar mijn antwoorden op hun vragen, en mag ik nou nooit vertellen wat ik zelf vind?
2. Waarom krijg ik het koud als het donkerder wordt, terwijl de temperatuur hetzelfde blijft?

"Time and memory are true artists; they remould reality nearer to the heart's desire."

Deze uitspraak van Dewey drukt me weer heerlijk met mijn neus op de feiten dat "de geschiedenis" niet bestaat. En zozeer als dit voor 's lands geschiedenis telt, telt dit ook voor ieder individu. Gebeurtenissen worden door iedereen anders beleefd en bovendien aangepast aan de persoonlijke wensen. Hierbij worden zowel goede als slechte herinneringen, positieve als negatieve ervaringen ingepast in het gewenste beeld. En dit alles in het perspectief van succesvol zijn, dus bevestigd worden in het eigen succes, de eigen waarheid.

Iedere communicatie is doordrenkt met dit soort eigen werelden. Gebeurtenissen gemodelleerd naar bevestiging van de eigen identiteit. Dat dit wel eens kan botsten en tot grote verwarring en misverstaan kan leiden is dan erg voor de hand liggend. Iedereen zal ook wel meer dan eens deze ervaring hebben. Maar hoe we deze ervaring modelleren is maar de vraag... want ja... "mijn herinneringen en interpretatie van die gebeurtenis is toch wel de juiste".