April 2007
Het mooie gebouw op het rotte fundament
16-04-07 13:50
Nog een beeldspraak van Mandeville: het gebouw op het rotte fundament.
Hiermee toont hij hoe op een rot fundament een prachtig gebouw kan komen te staan. Dit gebouw toont al haar pracht en zaligheid. De uitstraling is geweldig. Er blijkt echter een nogal rot fundament onder het gebouw te zitten. Het prachtige gebouw is niet meer en niet minder dan uiterlijke schijn.
Wanneer je goed naar het gebouw kijkt dan zie je hoe het rotte fundament zichtbaar is doordat de muren scheuren en het vocht langzaam omhoog trekt. De wijn en champagne in de kelder blijken niet in een goed klimaat te liggen, zodat de afdronk aardig te wensen over laat.
In hoeverre kun je van jezelf en je organisatie zeggen dat uitstraling en fundament met elkaar overeen komen? Ben je echt zo - maatschappelijke - verantwoord aan het ondernemen als uit je verslagen en reclamecampagne blijkt? En is de innerlijke eenheid even vanzelfsprekend als de eenheid die je wilt uitstralen?
Hiermee toont hij hoe op een rot fundament een prachtig gebouw kan komen te staan. Dit gebouw toont al haar pracht en zaligheid. De uitstraling is geweldig. Er blijkt echter een nogal rot fundament onder het gebouw te zitten. Het prachtige gebouw is niet meer en niet minder dan uiterlijke schijn.
Wanneer je goed naar het gebouw kijkt dan zie je hoe het rotte fundament zichtbaar is doordat de muren scheuren en het vocht langzaam omhoog trekt. De wijn en champagne in de kelder blijken niet in een goed klimaat te liggen, zodat de afdronk aardig te wensen over laat.
In hoeverre kun je van jezelf en je organisatie zeggen dat uitstraling en fundament met elkaar overeen komen? Ben je echt zo - maatschappelijke - verantwoord aan het ondernemen als uit je verslagen en reclamecampagne blijkt? En is de innerlijke eenheid even vanzelfsprekend als de eenheid die je wilt uitstralen?
blog comments powered by Disqus
Het natuurlijke schilderij
12-04-07 11:56
Bernard Mandeville gebruikt in zijn essays metaforen om een standpunt te belichten. Zo gebruikt hij o.a. het schilderij - en dan specifiek een naturalistisch of realistisch schilderij -. Een schilderij naar de natuur, is helemaal niet een schilderij naar de natuur, zo stelt hij. Het toont het mooie van de natuur, of te wel dat wat wij willen zien. Dus niet het verval, de gruwelijkheden van doden om te leven (eten), etc. De kunstenaar wordt geacht naar eigen idee te schilderen zodat het een schoon geheel wordt. Als er dood en lelijke mensen in voorkomen dan is dat om vergankelijkheid dan wel schoonheid van de overige mensen te tonen.
Hoe kunstig zijn onze eigen schilderijen? Wanneer we zelf een weergave maken van de werkelijkheid (met foto's, kranten, maand- en kwartaal cijfers, jaarstukken, verslagen, etc.), hoe werkelijk is dan nog de weergave? Tonen we alleen dat wat we willen laten zien zodat het een schoon - of juist afstotelijk - geheel wordt, of tonen we alles wat er is? En met welk excuus maken we een schifting tussen dat wat we tonen en dat wat we niet tonen? Vast omdat dit bijdraagt aan de schone kunsten!
Hoe kunstig zijn onze eigen schilderijen? Wanneer we zelf een weergave maken van de werkelijkheid (met foto's, kranten, maand- en kwartaal cijfers, jaarstukken, verslagen, etc.), hoe werkelijk is dan nog de weergave? Tonen we alleen dat wat we willen laten zien zodat het een schoon - of juist afstotelijk - geheel wordt, of tonen we alles wat er is? En met welk excuus maken we een schifting tussen dat wat we tonen en dat wat we niet tonen? Vast omdat dit bijdraagt aan de schone kunsten!
Gooi een steen in de vijver
03-04-07 12:49
Het handelen van mensen heeft altijd een overwacht en onvoorspelbaar karakter. Vergelijk het met een steen die je in het water werpt. Eén steen geeft een duidelijk en voorspelbaar patroon. Als meerdere mensen hun steen tegelijk in het water werpen ontstaan er verrassende en onverwachte patronen. Deze onverwachte patronen zijn noch te overzien noch te voorspellen. De wereld is niet maakbaar. Met een techniek kun je iets maken, maar wat mensen met het voorwerp doen is niet te voorspellen. Hoe mensen op elkaar reageren is al helemaal gehuld in sluiers.
We hebben een vrij keuze in een wereld die ons overkomt. We kunnen ons leven niet maken maar wel kleuren. We lijden onder onze historie en onze omgeving noodzaakt tot handelen. Ons kennen en denken van vandaag is bepaald, maar morgen staat voor ons open. Vrouwe Fortuna kruist constant ons pad. Ze brengt ons voorspoed en tegenslag, iets wat we niemand kunnen verwijten, we kunnen namelijk niets anders dan handelen en de consequenties van al die stenen zijn niet te overzien.
We hebben een vrij keuze in een wereld die ons overkomt. We kunnen ons leven niet maken maar wel kleuren. We lijden onder onze historie en onze omgeving noodzaakt tot handelen. Ons kennen en denken van vandaag is bepaald, maar morgen staat voor ons open. Vrouwe Fortuna kruist constant ons pad. Ze brengt ons voorspoed en tegenslag, iets wat we niemand kunnen verwijten, we kunnen namelijk niets anders dan handelen en de consequenties van al die stenen zijn niet te overzien.