Foucault weet mijn wereld toch altijd weer bijzonder te kleuren. De sessie van Corporate Philosophers aan de hand van Foucault bracht wel een heel bijzondere kijk op vrijheid van meningsuiting (Parrèsia).

De oorsprong van Parrèsia komt voort uit de zoektocht naar waarheid. De machtige geeft de niet-machtige de vrijheid om te spreken, omdat de machtige zoekt naar de waarheid. Hiermee is vrijheid van meningsuiting een afspraak tussen twee mensen. Deze afspraak is noodzakelijk omdat de niet-machtige anders nooit in de gelegenheid zou zijn om straffeloos te spreken.

Met het verankeren van vrijheid van meningsuiting in de wet wordt de afspraak tussen twee mensen overbodig. De machtsrelatie wordt echter zelden tot nooit opgeheven. De verschillende vormen van macht (horizontaal, verticaal en relationeel) maken dat iemand niet straffeloos kan spreken. (Alleen binnen de gemeenschappelijke macht is de afspraak niet nodig omdat hier sprake is van gemeenschappelijke macht.)

Op papier kan iemand vrij spreken alleen in de onderlinge relatie is deze vrijheid helemaal niet gegarandeerd. Iemand kan pas een beroep doen op vrijheid van meningsuiting wanneer blijkt dat de ander zijn macht misbruikt. Het kwaad is daarmee al geschiedt. Hiermee verliest Parrèsia haar taak, namelijk het zoeken naar de waarheid. Vrijheid van meningsuiting verwordt tot een politiek instrument om het denken van mensen te kunnen beïnvloeden en de waarheid aan de ander op te dringen.