"Er moet in de wereld ruimte blijven voor de originaliteit van niet-originele mensen"

Wellicht is dit een paradox, de niet-originele mens is nl. niet origineel en kan dus per definitie niet niet-origineel zijn. Het is de vraag die na deze zin wordt gesteld door Is. van Dijk, die het geheel wat duidelijker maakt:

"Wat blijft er van een mens over, als men hem zelfs zijn gewone gedachten ontneemt?".

De tekst is te vinden in een boek over Socrates. Heel wat leerlingen van Socrates zetten de socratische methode voort in hun werk, en laten hun zelfs Socrates het woord voeren. Vaak is hierbij onmiskenbaar duidelijk dat de woordvoerder in de gesprekken de naam Socrates draagt, maar eerder een fantasie (of fictief) figuur is, dan de historische Socrates. Mag je het deze auteurs nu kwalijk nemen dat ze niet origineel zijn, zowel in methode als in de keuze van hun gespreksleider?

Overigens verwijt de ene niet-originele leerling de andere niet-originele leerling, niet origineel te zijn, maar is dit erg? In hoeverre moet een mens ten alle tijden origineel zijn? Het grootste gedeelte van onze gedachten zijn niet origineel en vaak weten we niet eens meer waar ze vandaan komen. Het zijn wel deze leerlingen die ons vertellen over Socrates, zonder hen, hadden we helemaal niets geweten.