Sinds een paar weken loop ik zonder smartphone en met een knal oranje just5 (mobiele telefoon) rond. Gisteren werd mij gevraagd of ik gelukkig ben met mijn telefoon. Het viel op dat ik niet volmondig “ja” kon zeggen en dat terwijl dol blij ben dat ik verlost ben van mijn iPhone. Ik heb last van afkick-verschijnselen. Niet dat ik chagrijnig ben, wat dat is buitengewoon moeilijk te realiseren, een dergelijke gemoedstoestand lijkt in mijn leven niet te bestaan, maar toch: afkickverschijnselen.

De aanleiding om tot een dergelijke overstap te besluiten was mijn constatering dat ik veel met mijn vingers aan het scherm zat en hierbij allerlei info opzicht, info toevoegde en dingen nazocht, maar dat ik hier maar zelden een goed gevoel aan over hielt. Ook vond ik dat ik mijn tijd verdeed met onnuttige zaken en ik die dingen die me werkelijk interesseerde verwaarloosde. Kortom, een apparaat dat constant aandacht trok en kreeg, zonder dat ik daar een goed gevoel aan over hield. Aan het einde vaak zo’n gevoel van ‘wat heb ik eigenlijk gedaan?’

Het afleggen van de iPhone en het oppakken van een gewone telefoon heeft wel even wat kruim gekost, ik ging op pad zonder de exacte adresgegevens, had geen idee waar ik moest zijn, bleek ook geen telefoonnummer bij met te hebben, en de eerste dagen was het zelfs zonder agenda. Deze opstart perikelen zijn over, ik heb nu een papieren agenda en weet weer wat ik mee menen en wat ik in mijn agenda moet opschrijven, alvorens ik vertrek.

Als ik anderen bezig zie, of zelfs maar een iPhone zie, dan voel ik steeds een verlangen ‘dat wil ik ook’ maar vrij vlot bedenk ik mij dat de iPhone me dat niet gelukkig maakte. Een wonderlijk fenomeen; is het de schoonheid, is het de driehoeksbegeerte, is het de marketing, is het de levensstijl? Wat hoop te verkrijgen, wanneer ik mijn verlangen voel?

Van een prominent aanwezig apparaat wat mijn iPhone was, toont mijn telefoon zich een stille metgezel, die geen aandacht vraagt, behalve wanneer iemand belt of sms-t. Opeens is er ruimte voor een boek (een e-book op mijn e-reader) of voor de vrije gedachten in mijn hoofd. Zelfs de verveling lijkt soms de kop op te steken, wat dat opeens leuke gedachten oplevert. Het met de hand opschrijven blijkt bij te dragen aan mijn geheugen, sindsdien geen afspraak meer vergeten. En wanneer ik even moet wachten, dan blijkt dat er ook zonder iPhone heel wat te zien en te beleven is.

Tags: iPhone, Smartphone, Verveling, Just5